Ponieważ Gmina Choroszcz rozrasta się, pięknieje, modernizowane są oraz powstają nowe ulice i szlaki komunikacyjne, jest potrzeba, by nowo wybudowane drogi – nazywać. Jest to zabieg w pełni naturalny i zrozumiały  funkcjonalnie. Jeśli jednak patronami ulic stają się dawni, zasłużeni mieszkańcy danego miejsca, których współcześni wciąż pamiętają, ich trwałe zaistnienie w tkance społeczno-przestrzennej wpisuje się w potrzebny społecznie proces wzmacniania lokalnej historii. A Choroszcz przecież „historią stoi”: pielęgnuje dawne dzieje, dba i przypomina o nich, traktując lokalność w sposób szczególny. Znaczącą siłą w tym zakresie są rodzimi historycy, społecznicy, regionaliści, a także władze samorządowe, które wiedzą, iż uczynienie patronami ulic postaciami znanych z historii, upamiętnia owe sylwetki w codziennym, społecznym funkcjonowaniu. Tak też tej jesieni stało się w Choroszczy, odkąd drogi gminne, biegnące od ulicy Zastawie II w kierunku południowo-zachodnim, Uchwałą Rady Miejskiej w Choroszczy nr VI/54/2024, zyskały nazwy, odpowiednio:

- droga o nr. geod. 1554 – Albina Waczyńskiego;

- droga o nr. geod.: 815/3, 813/9 i 813/12 – Jana Reszecia;

- droga o nr. geod.: 815/8, 815/5, 813/18 i 813/14 – Aleksandra Ambrożewicza;

na mocy tej samej uchwały, droga gmina w Klepaczach, biegnąca od ulicy Świerkowej do ulicy Dębowej, o nr. geod. 554/37 – zyskała nazwę: „Leszczynowa”.

Przypomnijmy, kim byli nowi choroszczańscy patroni ulic w Choroszczy:

Aleksander Ambrożewicz – ur. 16.07.1910 r. w Choroszczy, zm. 20.04.1999 r. w Choroszczy; jest pochowany na choroszczańskim cmentarzu parafialnym. Malował od roku 1928, najczęściej w stylu realistycznym. Tematyką jego obrazów były głównie pejzaże i przyroda. A. Ambrożewicz był też konserwatorem sztuki sakralnej. Współpracował ze znanym białostockim artystą – Aleksandrem Weisem; wielokrotnie uczestniczył w międzywojewódzkich przeglądach plastyki amatorskiej, organizowanych przez Wojewódzki Dom Kultury w Białymstoku, skąd zawsze wracał z nagrodami lub wyróżnieniami. Jego prace były eksponowane na ogólnopolskich przeglądach plastycznych w Szczecinie i we Wrocławiu. Uzyskał nagrodę na zbiorowej wystawie „Pejzaż Ziemi Białostockiej – 1980”.

Albin Waczyński – ur. 01.06.1929 r. w Choroszczy, zm. 09.02.2003 r. w Choroszczy. Lekarz pediatra, absolwent Akademii Medycznej w Białymstoku. Ukończył również Wydział Architektury na Politechnice Warszawskiej, uzyskując tytuł specjalisty budowy zakładów służby zdrowia. Członek-założyciel Towarzystwa Przyjaciół Choroszczy, oraz od 1980 r. – Prezes i członek honorowy Białostockiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych. Za swój dorobek malarski i czynną działalność na rzecz kultury, w 1972 r.został nagrodzony m.in. Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki; w 1993 r. otrzymał złotą odznakę „Zasłużony Białostocczyźnie”. Zdobywał liczne nagrody na wystawach zbiorowych, plenerów oraz wyróżnienia w konkursach. Jego prace były wystawiane na wielu wystawach w kraju i za granicą, m. in. w: Bułgarii, Rumunii, Stanach Zjednoczonych i na Węgrzech. Tematyka rysunków i obrazów A. Walczyńskiego – to dawna, dziś już często nieistniejąca, architektura małych podlaskich miasteczek oraz plenerów przyrodniczych. Szczególne miejsce w twórczości Albina Waczyńskiego zajmowała rodzinna Choroszcz. jego akwarele są doskonale znane chyba wszystkim choroszczanom.

Jan Reszeć – urodził się w 1937 r. w Ruszczanach jako syn Stanisława i Anny Reszeć (z d. Zagórska); zmarł również w Ruszczanach (tragicznie); jest pochowany na choroszczańskim cmentarzu parafialnym. W latach 60. XX w. ukończył filologię polską w Studium Nauczycielskim w Białymstoku, po czym podjął pracę jako nauczyciel. Jan Reszeć uprawiał malarstwo olejne, o bardzo charakterystycznej zimnej palecie barw i krótkich pociągnięciach pędzla. Na rzecz lokalnej społeczności, często na prywatne prośby indywidualnych mieszkańców, wykonał wiele obrazów o tematyce sakralnej, scenki rodzajowe oraz pejzaże Choroszczy i okolic. Wiele osób do dziś w swoich zbiorach przechowuje obrazy Jana Reszecia. W pamięci mieszkańców gminy Choroszcz pozostał jako bardzo oczytany, kulturalny i skromny człowiek, wybitny malarz.

Czyniąc patronami ulic osoby znane z powszechnej, tzw. wielkiej historii, wzmacniamy pamięć o nich, tym bardziej więc docenienie rodzimych artystów, pozwoli podtrzymać pamięć o postaciach może mniej słynnych, ale nie mniej ważnych, ponieważ pozostających we wspomnieniach współczesnych.