Choroba niebieskiego języka u zwierząt

Powiatowy Lekarz Weterynarii w Białymstoku informuje, że w wyniku stwierdzenia choroby niebieskiego języka (Bluetongue, BTV) w krajach Unii Europejskiej, m.in.: w Belgii, Anglii, Francji, Holandii i Niemczech oraz powiększającym się zasięgiem jej występowania, istnieje rosnące zagrożenie zawleczenia tej choroby na terytorium Polski. Dlatego też, na terytorium Polski i UE, choroba niebieskiego języka podlega obowiązkowi zwalczania. W związku z tym, przekazujemy informacje na temat – z prośbą o zapoznanie się z nimi.

cow-1544320_1280.jpg

Choroba niebieskiego języka

Choroba niebieskiego języka (Bluetongue) jest zakaźną chorobą przeżuwaczy, zarówno domowych, jak i dzikich – chorują na nią bydło, owce i kozy, ale także sarny, jelenie, łosie. Wystąpienie jej spowoduje zakaz wywozu bydła oraz pozyskanego od niego materiału biologicznego z obszaru o promieniu co najmniej 150 km od ogniska choroby. Zwierzęta nie zarażają się bezpośrednio od siebie, a jedynie poprzez owady kłująco-ssące z rzędu muchówek, rodzaju kuczmany (Culicoides) oraz poprzez krew lub nasienie.

Choroba nie przenosi się na inne gatunki zwierząt gospodarskich i domowych oraz na ludzi, co oznacza, że mięso, mleko, skóry i wełna oraz inne produkty pochodzące od przeżuwaczy nie stanowią zagrożenia dla ludzi.

WAŻNE: bydło zakaża się znacznie częściej niż owce i choroba ta przebiega w łagodniejszej postaci niż u owiec. Po przechorowaniu, bydło może stać się nosicielem zarazka, co prowadzi do zakażania kuczmanów i przenoszenia wirusa za ich pośrednictwem na zwierzęta zdrowe.

Z uwagi na długi okres wylęgania choroby, objawy kliniczne u bydła mogą nie być widoczne nawet do 60-80 dni po zakażeniu. Jeśli wystąpią, można zaobserwować:

  • - spadek apetytu, spadek mleczności, gorączkę
  • - ślinotok, trudności w przeżuwaniu
  • - zaczerwienienie i obrzęk błony śluzowej jamy ustnej
  • - kulawizny spowodowane zapaleniem koronki i tworzywa racic
  • - u krów mlecznych – niechęć do zakładania kubków udojowych z powodu stanów zapalnych na strzykach ronienia,
  • - rodzenie zdeformowanych cieląt, przy czym deformacje dotyczą najczęściej głowy. Na zakażenie najbardziej podatne są płody w okresie rozwoju mózgu.

U owiec choroba może przebiegać od zakażenia bezobjawowego lub postaci przewlekłej do nadostrej i ostrej; można zaobserwować następujące objawy kliniczne:

  • spadek kondycji, posmutnienie, depresja i utrata mleczności
  • spadek apetytu z powodu stanów zapalnych w obrębie jamy ustnej i języka
  • duszność, ślinotok, obfity wypływ z nosa, początkowo surowiczy, następnie śluzowo-ropny i krwawy
  • bardzo wysoka temperatura ciała: 41-42°C
  • wymioty mogące być przyczyną zachłystowego zapalenia płuc
  • przekrwiony, obrzękły, siny i wystający z jamy ustnej język
  • biegunka, kał z domieszką krwi
  • kulawizna – jako następstwo zapalenia koronki i tworzywa racic
  • ciężarne samice mogą rodzić martwe lub zdeformowane jagnięta.

Zasady ochrony przeżuwaczy przed chorobą

  • wystrzegać się zakupu zwierząt pochodzących z niewiadomego źródła, bez świadectwa zdrowia oraz z miejsc występowania choroby
  • zapewnić okresowe wizyty lekarza weterynarii w gospodarstwie
  • zwalczać owady w pomieszczeniach inwentarskich, w których przebywają zwierzęta.

W przypadku zauważenia objawów nasuwających podejrzenie choroby zakaźnej,
należy niezwłocznie zgłosić ten fakt powiatowemu lekarzowi weterynarii bezpośrednio
lub za pośrednictwem lekarza weterynarii opiekującego się gospodarstwem
albo wójta/burmistrza/prezydenta miasta

Fot. jedynie poglądowa z www.pixabay.com

Powrót na początek strony