Choroba niebieskiego języka u zwierząt
Powiatowy Lekarz Weterynarii w Białymstoku informuje, że w wyniku stwierdzenia choroby niebieskiego języka (Bluetongue, BTV) w krajach Unii Europejskiej, m.in.: w Belgii, Anglii, Francji, Holandii i Niemczech oraz powiększającym się zasięgiem jej występowania, istnieje rosnące zagrożenie zawleczenia tej choroby na terytorium Polski. Dlatego też, na terytorium Polski i UE, choroba niebieskiego języka podlega obowiązkowi zwalczania. W związku z tym, przekazujemy informacje na temat – z prośbą o zapoznanie się z nimi.
Choroba niebieskiego języka
Choroba niebieskiego języka (Bluetongue) jest zakaźną chorobą przeżuwaczy, zarówno domowych, jak i dzikich – chorują na nią bydło, owce i kozy, ale także sarny, jelenie, łosie. Wystąpienie jej spowoduje zakaz wywozu bydła oraz pozyskanego od niego materiału biologicznego z obszaru o promieniu co najmniej 150 km od ogniska choroby. Zwierzęta nie zarażają się bezpośrednio od siebie, a jedynie poprzez owady kłująco-ssące z rzędu muchówek, rodzaju kuczmany (Culicoides) oraz poprzez krew lub nasienie.
Choroba nie przenosi się na inne gatunki zwierząt gospodarskich i domowych oraz na ludzi, co oznacza, że mięso, mleko, skóry i wełna oraz inne produkty pochodzące od przeżuwaczy nie stanowią zagrożenia dla ludzi.
WAŻNE: bydło zakaża się znacznie częściej niż owce i choroba ta przebiega w łagodniejszej postaci niż u owiec. Po przechorowaniu, bydło może stać się nosicielem zarazka, co prowadzi do zakażania kuczmanów i przenoszenia wirusa za ich pośrednictwem na zwierzęta zdrowe.
Z uwagi na długi okres wylęgania choroby, objawy kliniczne u bydła mogą nie być widoczne nawet do 60-80 dni po zakażeniu. Jeśli wystąpią, można zaobserwować:
- - spadek apetytu, spadek mleczności, gorączkę
- - ślinotok, trudności w przeżuwaniu
- - zaczerwienienie i obrzęk błony śluzowej jamy ustnej
- - kulawizny spowodowane zapaleniem koronki i tworzywa racic
- - u krów mlecznych – niechęć do zakładania kubków udojowych z powodu stanów zapalnych na strzykach ronienia,
- - rodzenie zdeformowanych cieląt, przy czym deformacje dotyczą najczęściej głowy. Na zakażenie najbardziej podatne są płody w okresie rozwoju mózgu.
U owiec choroba może przebiegać od zakażenia bezobjawowego lub postaci przewlekłej do nadostrej i ostrej; można zaobserwować następujące objawy kliniczne:
- spadek kondycji, posmutnienie, depresja i utrata mleczności
- spadek apetytu z powodu stanów zapalnych w obrębie jamy ustnej i języka
- duszność, ślinotok, obfity wypływ z nosa, początkowo surowiczy, następnie śluzowo-ropny i krwawy
- bardzo wysoka temperatura ciała: 41-42°C
- wymioty mogące być przyczyną zachłystowego zapalenia płuc
- przekrwiony, obrzękły, siny i wystający z jamy ustnej język
- biegunka, kał z domieszką krwi
- kulawizna – jako następstwo zapalenia koronki i tworzywa racic
- ciężarne samice mogą rodzić martwe lub zdeformowane jagnięta.
Zasady ochrony przeżuwaczy przed chorobą
- wystrzegać się zakupu zwierząt pochodzących z niewiadomego źródła, bez świadectwa zdrowia oraz z miejsc występowania choroby
- zapewnić okresowe wizyty lekarza weterynarii w gospodarstwie
- zwalczać owady w pomieszczeniach inwentarskich, w których przebywają zwierzęta.
W przypadku zauważenia objawów nasuwających podejrzenie choroby zakaźnej,
należy niezwłocznie zgłosić ten fakt powiatowemu lekarzowi weterynarii bezpośrednio
lub za pośrednictwem lekarza weterynarii opiekującego się gospodarstwem
albo wójta/burmistrza/prezydenta miasta
Fot. jedynie poglądowa z www.pixabay.com